“Ik was geschokt door de keuze van je thema!” vertelde een lezer van mijn boek me, “die obsessie van je met seks en egoïstische liefde!” Van de kaart, ja, dat was hij en we spraken een tijdje over het verschil tussen verliefdheid en liefde en hoe mensen tijdelijk psychotisch zijn, achterlijk, stomvervelend, onverschillig en ongrijpbaar, voor andere mensen dan die Ene. Hij begreep het niet, zei hij, totdat een paar biertjes later duidelijk werd dat hij het heel erg goed begreep, maar eens niets met een alles vermorzelende verliefdheid had gedaan. Of hij er spijt van had, vroeg ik hem. Tranen in zijn ogen. Maar wie weet wat er dan van zijn leven terecht was gekomen, mompelde hij nog een paar bier verder. Niets mooier, machtiger, grootser en vooral onbegrijpelijker dan verliefdheid, en de liefde.  Eeuwenlang bezongen, bevochten en onderzocht en niemand die het helemaal snapt. Hoe worden we verliefd en wat is liefde? In de klassieke oudheid werden vooral mannen getroffen door de liefdesziekte (in de tijd dat vrouwen nog niet meededen, behalve dan als object zijnde.) Een holle blik in de ogen, niet kunnen slapen of eten en het verhitte bloed rondom het hart van het slachtoffer werd spontaan omgezet in sperma. Heel onhandig. In de middeleeuwen bedacht een wetenschapper dat er een directe verbinding liep tussen oog en hart, dus, zag een man een mooie vrouw dan werd hij rechtstreeks in het hart beroerd, als een soort van pijl, tsjakka, verliefd. Dan is er nog de evolutietheorie waar ook geen bewijs voor is, zo uitgekauwd dat ik er hier niet verder op in ga, en anderen beweren dat we in onze jonge jaren onbewust een liefdesmal vormen, waarin we onze latere geliefden passen. Onbewust ja, dus dat helpt ook niet echt om het te begrijpen. Of aan te tonen. Er is geen wetenschappelijk bewijs voor het ontstaan van liefde. Of het bestaan van liefde. Wat hebben we dan wel? Bewijzen van liefde. Stofjes in je hersenen. Hoe je ieder weekend op en neer reist tussen je liefje in Groningen en je huis in het uiterste puntje van Zuid-Limburg (ergens in Gulpen – Wittem, ter hoogte van grenspaal 12 bij het Belgische kasteel Beusdael ) en hoe je een oranje clubshirt aantrekt en op vrijdag gaat bowlen met je vriendje, terwijl je altijd hatelijk lachte als je vrienden hetzelfde voorstelden. “Jullie zijn echt zo’n stel dat samen op het toilet kletst, terwijl er een zit te schijten,” zei een nichtje van me, lang geleden. Ja, bewijs van liefde.  Het is niet zo moeilijk. “Weet je dat liefde boven alles staat,” zei een negenjarig jongetje me pas geleden op een kinderfeestje. “Want,” zei hij, ondertussen cirkels op de tafel tekenend met zijn vinger, “als je van elkaar houdt bouw je samen een huis. En als je van elkaar houdt, maak je samen geen oorlog. Dus,” zei hij, nu met zijn wijsvinger waarschuwend in de lucht, “liefde is eigenlijk het mooiste.”  Punt. Over bewijzen van liefde gesproken.