Okay, ik ben geen NSO (onze afluisterdienst die de afgelopen week veel in het nieuws was), maar ik geef het toe. Ook ik verzamel data. Niet heel vaak, en niet gericht, welnee, ik sla gegevens nergens op en ik zeg tegen mezelf dat ik het niet te veel moet doen, maar het is lastig. Om niet te kijken, want ik luister niet maar ik gluur. Hoe komen mensen op mijn website terecht? Interessant om bij te houden voor marketing doeleinden en SEO, natuurlijk. Ik kan op een paar manieren kijken wie mijn site bezoekt, of ja, ‘wie’ is een groot woord. Ik zie ip adressen en het systeem selecteert ‘humans’ tussen alle andere bezoekers. Veel bezoeken op mijn site zijn afkomstig van crawlers en googlebots en twitterbots. Data verzamelaars die ik al heel normaal vind. De menselijke bezoekers klikken op linken vanuit twitter, facebook, linkedin. Of ze komen op mijn website terecht via google search en zoektermen. ‘Schrijfster verhalen’ of ‘Eindhovense schrijfster’ of ‘Literatuurprijs,’ of heel direct ‘Lizette van Geene.’ En laatst zomaar, een zoekterm die me nieuwsgierig maakte, “Bruine benen en verhalen.” Bij ‘bruine benen’ zie ik een meisje of een jongetje dat zich afvraagt hoe zomerbruin te kleuren, met die plotselinge voorjaarstemperaturen, voorbereiding op de eerste lentedag dat er met blote benen door de stad gefietst wordt. Maar ‘bruine benen en verhalen?’ Onschuldig, een beetje blozend zelfs. ‘Het verhaal achter de foto,’ de eerste link die verschijnt als ik het typ, een sportieve blog, gespierde benen tegen een blauwe zwembadtegelwand, gevolgd door links naar Spannende Verhalen (met bruine benen die vastzitten aan stevige billen en dito borsten) en die twee verwijzingen naar mijn site. Waarschijnlijk een bruine benen fetisjist, zonder verdere bijbedoelingen. Op zoek naar dat ene verhaal dat zij (of hij) eens las en waarvan ze zich niet meer herinnert op welke site het stond. Een zoeker die zoekt, zodat ik zie dat er gezocht is op ‘Bruine benen en verhalen’ en weer verder zoek op ‘Bruine benen en verhalen’ zodat weer iemand anders via googlesearch mijn zoekterm leest, zich afvraagt wat ik zocht, op zoek gaat en ga zo maar door, al die zoekacties op de voet gevolgd door trackers! Een vermoeiend idee. En wat levert het uiteindelijk op? Intieme doorkijkinformatie in (online) levens. Stel je voor dat je daar bij NSO al die data analyseert, hoe selectief ook, wie is daar gek genoeg voor? Waarschijnlijk een bataljon schrijvers, op zoek naar inspiratie. Gratis research by google en soortgenoten – en, daar op zoekende, stel je voor, what if google was a man?