De muziek van mijn vader

Blog

Mijn vader dwaalt door de gangen. Hij trekt deuren van andere bewoners open en dicht. Ergens in een huiskamer verderop in de gang klinkt muziek. Daar was hij naar onderweg, voor hij het vergat. Zijn gedachten zijn vluchtig als de muzieknoten in zijn hoofd, vol van een belofte. 

Hij heeft iets van  de verteller uit ‘Het grote avontuur,’ van de Franse schrijver Alain Fournier, de roman uit 1913 die we beiden bewonderden. Het is een bijna sprookjesachtig verhaal over vriendschap en een onbereikbare liefde, vol beschaduwde bossen en stroompjes en verzonken weggetjes in het platteland rond het Franse Bourges.

Mijn vader is als de eenzame onderwijzerszoon uit zijn geliefde verhaal, een denker en lezer van ontelbare boeken. Maar hij is ook de gekwelde jonge aristocraat, wiens jonge bruid er op de huwelijksdag vandoor gaat. En hij is de sterke schooljongen die verdwaald in de nacht eindigt bij een verlaten kasteel, en daar verliefd wordt. 

Want mijn vader is jongen en man tegelijk, zijn leeftijd een getal dat hem niets zegt. Hij spant zijn spieren, hij is driest en gedwee, verteller en toeschouwer. Hij zingt soldatenliederen en is blij én verdrietig in bijna hetzelfde ogenblik. Hij is verliefd of zorgelijk leidinggevende, vader, geliefde en zoon en broer en echtgenoot, omgeven door geliefden en onbekenden die onze gezichten dragen, op feesten en recepties die wij niet zien.

De woning waar onze avonturen een aanvang namen en ook weer hun einde vonden, als golven die op een eenzame rots weer komen stukbreken,’ zo schrijft de verteller uit ‘Het grote avontuur‘ over zijn ouderlijk huis. En ik vind dat heel treffend nu mijn vader zijn wonderlijke avonturen alleen beleeft, in een wereld waar alles mogelijk is. Hij is het begin en einde van de verhalen die hij vertelt. Zijn ogen zien wat alleen hij ziet – en hij luistert naar melodieën die wij niet horen. 

Ik zie hem gaan, de huiskamer in. Hij vergeet me op het moment dat hij de zaal in wandelt. Hij schudt iemand de hand en lacht vriendelijk tegen de mensen die hem de weg wijzen, de muziek tegemoet.