Af en toe schrijf ik een stukje, waar ik vervolgens (bijna) niets mee doe. Dit is zo’n tekst uit 2019. Nog steeds actueel, met onze eigen ‘schavuiten’ in de Nederlandse politiek en ‘schurken’ die wereldwijd nog steeds aan de macht zijn.

——————–

In de Volkskrant afgelopen zaterdag bekent Arie Elshout dat hij heimelijk een zwak heeft voor schurken.  Ook als reactie op de ‘nieuwe braafheid, die soms aan het bigotte grenst.’ Want mannen als Roger Stone, Saddam Hoessein , Kadhafi en Berlusconi zijn tenminste ‘niet saai.’

‘Zo moest ik altijd grinniken als de Iraakse dictator Sadam Hoessein de Amerikanen tartte door uitdagend met een geweer in de lucht te schieten.’  Wat een grappenmaker.  ‘En,’ schrijft van Elshout, ’Hoessein was niet bang en treiterde ze tot hij aan de galg eindigde.’  Nee, Hoessein had een martelkamer in New York en maakte winst op de verkoop van vrouwen, de schavuit.

Het is niet alleen dat van Elshout koketteert met zijn zwakheid voor machtswellustelingen, een ‘zwakheid’ die overigens velen met hem delen. Het is ook dat woord dat me in het stuk irriteert. Schurk. Op  Wiki woordenboek vind ik o.a. de definitie ‘een ondeugend kind.’  Het is alsof de schrijver over ondeugende kinderen schrijft, in plaats van over moordenaars en macho machtswellustelingen (overigens zo’n typisch moraalridderwoord; machtswellusteling.)

Ze zijn stiekem interessant, zo’n ‘boef’ als Kadhafi, met zijn,- hier schetst Elshout een beeld dat het altijd goed doet- ‘entourage van vrouwelijke lijfwachten als frivole blikvanger.’ Kadhafi liet een zesjarig meisje de lippen afsnijden zodat ze doodbloedde. Alleen omdat ze niet glimlachte toen hij verscheen.

Niks mis met een zwak voor ‘schavuiten.’  Maar het geeft me een onbehaaglijk gevoel,  zoals hij psychopaten uit de afgelopen eeuw als ‘schavuiten’ typeert. Zoals het hele artikel iets zelfgenoegzaams heeft, met het ‘stille schavuitenplezier’ als reactie op ‘de nieuwe braafheid’.  Een nietszeggende bekentenis die in een oud patroon past. Want schurken worden door de eeuwen heen op voetstukken én op (presidentiële) tronen gezet. Door massa’s mensen met een zwak voor schavuiten – hoe braaf kun je zijn?