“Weet je wat mensen tegen me zeggen?” zei mijn vriendin, ”je ziet er goed uit, VOOR JE LEEFTIJD. Denken ze dat ik dat als een compliment zie? Beseffen ze wat ze zeggen? Zie ik er uit alsof ze dat tegen me moeten zeggen? Net zoiets als, je kunt goed fietsen, of lezen, of schrijven, of koken, voor je leeftijd? Zo van, lief dat je het probeert, maar logisch dat het je niet lukt?” Ze vloekte ervan. Vanaf een bepaalde leeftijd was schoonheid simpelweg geen issue meer, zo leek het haar wel, alsof het nooit bestaan had. Iets stiekems, waar niemand je over vertelde totdat het te laat was. Wie was op het idee gekomen om te stellen dat schoonheid gelijk stond aan jeugd? Alsof er geen spuuglelijke kinderen en tieners rond huppelden, opgroeiend tot spuuglelijke volwassenen! Het verlies van jeugd was wel onderwerp van vele studies. Niet dat het zo genoemd werd, het heette dan, ‘Het nieuwe ouder worden, “ of, “Ouder worden zonder het te zijn,” of “Ouder worden zonder zorgen!” Maar daar had ze niets aan. Haar jeugd was ze nog lang niet kwijt. Haar energie nog torenhoog, net zoals haar ambities. Alleen haar hoofd paste er niet meer bij.
Er waren wel tijdelijke oplossingen voor het verlies van schoonheid. Meer dan genoeg. Botox, facelifts, fillings, kuuroorden, make-overs, borstvergrotingen, sportscholen die adverteerden met jong makende fitnessprogramma’s, yoga, pilates. Alsof ze een huis was, nieuwe kozijnen, likje verf eroverheen, klaar. Niemand die het leed binnenin kon verzachten, hoe om te gaan met het verlies ‘an sich’.

Natuurlijk maakte ik me zorgen. Ik sprak met vrienden en vriendinnen, we namen haar echt serieus. We kwamen tot een aantal conclusies. 1. Schoonheid is niet inwisselbaar. Drie pond schoonheid voor drie pond wijsheid of drie pond heb-overal-schijt-aan. 2. Schoonheid is wezenlijk onderdeel van het ik, in relatie tot de ander. De spiegel in haar badkamer spiegelde dat wat anderen haar spiegelden in het dagelijks leven. Mooi ben je niet zonder anderen. 3. Macht heeft vergelijkbare effecten als schoonheid, macht opent deuren, macht erotiseert, onder andere. 4. Topsporters treuren als ze niet meer op de eerste plaats eindigen maar zijn nooit laatste. Mijn vriendin gaat nooit op de laatste plaats eindigen. In de rangorde veranderde niets, alleen in de speelklasse. Ergo, stop met zeiken.

Dat was het sleutelwoord. Acceptatie. Een conclusie die zij zelf al had getrokken. Ze was als een vis, spartelend in het net waarin ze langzaam maar zeker op het droge werd gesjord. Ze ging het niet doen.
“Acceptatie? En natuurlijk verandert de rangorde niet, “ zei ze irritant snuivend, “maar ik wil niet mee spelen in een andere klasse. Macht is het sleutelwoord. Wel eens gehoord van Catharina de Grote? Haar laatste minnaar was veertig jaar jonger dan zij was, niks andere klasse!” ze lachte, “het is tijd om geschiedenis te schrijven. Jij en ik. Een omweg, maar uiteindelijk blijven we langer aan zet. Tijd genoeg.”
Ze wreef in haar handen, en even was ze weer het meisje dat ik 30 jaar geleden leerde kennen.
“Ik ben wel een tijdje zoet,” zei ze terwijl ze een tas met boeken naast me neerzette, “hier, om je in te lezen.”
Daarna belde ze haar assistent om een huis en bijpassende auto voor haar te regelen in Barcelona. Ze reed wuivend mijn straat uit, haar hebben en houden in een koffertje naast haar. Vriendin pleite.

Wordt vervolgd.