Ieder jaar opnieuw keer ik tegenstribbelend terug na de zomervakantie. Die eerste dag na terugkomst gaat nog wel, als het huis iets van nieuwigheid heeft en ik extra lekker slaap in mijn eigen bed. De dagen erna slaat de vertwijfeling toe. Want mijn goede voornemens, waarvan ik me elk jaar voorneem ze niet te maken omdat ik me er nooit aan houd, zijn alweer verworden tot voornemens.

Ik heb geen boodschappen gedaan voor een week, zodat ik weer iedere dag naar de winkel ren vlak voor het avondeten. De diepvries staat nog niet aan, sporten is al twee dagen niet gelukt, het huis is alweer dezelfde puinhoop die het was voordat we vertrokken, kortom, ik ben weer thuis. Die eerste avonden zet ik kaarsjes op tafel tijdens het avondeten, ik smeer de kaasjes en smeersels die de terugreis overleefden zo dun mogelijk uit over mijn Franse crackers en drink koffie uit een grote kom, net zoals tijdens de vakantie. Maar kinderen en vriend werken niet mee. Ze zitten alweer geïrriteerd in het school- tennis- en werkritme dat ik nog niet in wil gaan en hebben geen zin in een moeder en vriendin die tegenstribbelt, want dat heeft toch geen zin, we zijn nu eenmaal thuis. Ik zie ze amper en ze ruimen nog steeds niets zomaar op. Hoe kon ik dat ook denken!

En ik probeer tegen beter weten in de zomer te behouden, met mijn blote armen in iedere glimp van de zon, de schaduw die steeds sneller over de tuin valt terwijl om me heen het blad  al verkleurt en de wind die koude stroming heeft die de herfst aankondigt. De tuin treurig met uitgedroogde en uitgebloeide bloemen en struiken, bij iedere windvlaag valt er teveel blad uit de bomen en ik trap met mijn blote voeten in rotte appels en peren.

Deze ongelooflijk hete lange zomer is bijna voorbij, los van de warme dagen die nog gaan komen. Want het is toch anders dan, met de kinderen op school, het lage herfstlicht over de tuin in de ochtend en de bedauwde stoelen waarop ik tegen beter weten in mijn eerste koffie drink. Het is niet anders en ik moet eraan geloven. Gelukkig is het bijna echt herfst. Mist in de ochtend, een trui aan en pepernoten in de schappen waar we over zullen mopperen (nu al!) en de dagen die steeds korter worden en het is ook best gezellig, met warme chocolademelk in die grote koffiekoppen die ik nog ga kopen, met van die schotels. Net zoals in de vakantie.