Vandaag zagen we La verité in de bioscoop. Met Catherine Deneuve en Juliette Binoche. Na afloop was Eindhoven grauw en lelijk.

Hoe heerlijk moet het zijn om een Francaise in Paris te zijn. In een semi nonchalant colbertje en een spijkerbroek, de haren in een losse knot. En dan al pruillippend mooi zijn, met iets van een meisje, hoe oud je ook bent. In een huis met hoge ramen en een trappenhuis en buiten sneeuwt het, of trekt de regen dikke druppels over het raam, of ligt er een tapijt van rode bladeren over een langgerekt gazon. In de keuken staan hoge glimmende pannen en er staat altijd wel een interessante man iets te proeven van een houten spaan, waarna hij zijn handen afveegt aan een schort en verder kookt. Er spetteren spekjes in de pan en de wijn glanst in de glazen op een tafel waaraan je dan eet, spaghetti draaiend en je spreekt vloeiend Frans en maakt koeltjes ruzie met een dochter, of een Amerikaanse schoonzoon of één van je mannen.

Het is natuurlijk maar een film.