Als jong meisje wandelde ik met ouders en zussen op een warme dag door het Zwarte Woud, in Duitsland. De regen druppelde door de dicht bebladerde bomen boven ons, groener dan groen zo midden in de zomer. Oudste zus verzon al lopend een fantastisch verhaal. Ik weet niet meer wat ze vertelde, maar het bos veranderde in een regenwoud met heldhaftige bloemen en schuilplekken voor onbestemde wezens met krullende oren en tongen, fluisterend en schuifelend om ons heen.
Voor ons werd gekibbeld over van alles en nog wat, de hoge stemmen van mijn zussen, gevloek van mijn vader. Oudste zus en ik hoorden het wel en ook niet. “En toen,” zei ik keer op keer terwijl ik naar haar omhoog keek, al lopend tegen haar aan botsend, en dan praatte zij door, terwijl we met onze wandelstokken in de grond prikten. Het pad leek steeds smaller te worden, alsof het woud ons insloot. Met ver boven ons, hoog boven de kruinen van eeuwenoude bomen, die donkere lucht waaruit druppels bleven vallen, iedere keer als ik omhoog keek.
Een dag die ik nooit vergeet, waar ik het verhaal van oudste zus al lang vergeten ben. Haar woorden zijn een schitterende herinnering binnen een herinnering. Haar fantasie vormde die wandeling en het woud om me heen. Die avond sliep ik in een sprookje. Soms heb ik heimwee naar die dag, als naar een reis die je nooit kunt herhalen omdat je hem maar één keer de eerste keer maakt.
Soms creëert een verhaal een ander verhaal, zoals mijn zus me die dag de herinnering aan een betoverende reis cadeau deed. December, met haar korte en donkere dagen is voor mij de maand van de magische verhalen. Daarom bedacht ik de volgende opdracht voor Schrijven Online; het schrijven van een winters sprookje, om de lezer een betoverende reis te bieden. Ik heb er al zin in, met de regen die onophoudelijk tegen het raam slaat terwijl ik dit met krassende pen schrijf, bij het flakkerende licht van de kaarsen op mijn bureau (dat van die pen en kaarsen is niet helemaal waar, maar het geeft net wat meer sfeer.) Meeschrijven kan hé, vanaf komende woensdag.