Publiciteit is publiciteit, goed of slecht. Dus hierbij de link naar een tweede recensie, deze keer in Brabant Cultureel, het tijdschrift dat eerder een leesfragment uit mijn roman in het literaire katern plaatste (zie ook de links bij ‘Verhalen’.) Deze recensent deelt vooral zijn kennis rondom het uitgeven van boeken en hij kent de klassieke, oude uitgever een bepalende rol toe in het schrijvers vak, wat heet, zonder die uitgever kan de schrijver niet bestaan. Want de uitgever heeft de taak om te beoordelen of de schrijver een boodschap heeft die het lezen waard is. En alleen de uitgever kan beoordelen of de schrijver werkelijk kan schrijven. De uitgever is doordrongen van het belangrijke gegeven dat hij in het boek op de titelbladzijde plaats en jaar van uitgave en de naam van de uitgever zet, dat hij de foto kiest waarmee hij de boodschap van de schrijver uitdraagt (hij is niet alleen uitgever maar ook kunstcriticus), en dat hij nooit, maar dan ook nooit, paginanummers een ander type en corps toekent dan die van de platte tekst. Zonder uitgever ben je niet meer dan een puber of een bijna bejaarde met schrijfambities die het leven van zich af typt. Ontfermt de echte uitgever zich over de zwoegende puber of bijna bejaarde, pas dan wordt deze een echte schrijver. Wat moet er worden van onze wereld waarin die oude, klassieke uitgever langzaam maar zeker verdwijnt? Niet veel goeds, dat is een ding dat zeker is. Dwalende schrijvers die zich afvragen of ze wel kunnen schrijven, die überhaupt niet begrijpen wat ze zelf schreven (“grsshellnnkdnkfnng?”) Mogen we ze zelfs nog wel schrijvers noemen? Zijn het zonder uitgevers niet gewoon ‘mensen die denken dat ze een boek kunnen schrijven?’ En wat te denken van de arme lezer? Niet in staat om zelf een goed boek te kiezen, te begrijpen, te beoordelen, het te doorgronden op diepere thema’s, of het gewoon, ja, zomaar leuk te vinden omdat het makkelijk weg leest – een simpele leesactiviteit. Een wereld zonder klassieke uitgevers. Dat betekent een wereld zonder schrijvers en dus zonder lezers. We gaan duistere tijden tegemoet.