Schrijven over schrijven

Blog

‘Een blog is als een dier, een aapje op mijn rug. Het moet iedere dag gevoerd worden,’ las ik vorig jaar ergens. Zo voelde het voor mij ook – ik móest bloggen. Ik blogde liever dan dat ik aan mijn roman of verhalen werkte. Het bloggen stond mijn schrijven in de weg. Dat klinkt raar, ik deed het toch echt zelf. Vorig jaar, nadat ik die quote las, wist ik het zeker. Ik stopte met bloggen en zou mijn roman af schrijven.

Die voornemens mislukten allebei. Ik blogde na een paar weken fluitend door. Mijn roman werkte ik eind vorig jaar wel verder uit. Daarna nodigde ik een bataljon proeflezers uit en was ik bijna zover dat ik ging herschrijven. Toen kwam corona. En onze kat verdween. Het leven haalde me in, zogezegd.

Eerst blogde ik over wat ons overkwam. Na een paar weken lockdown schreef ik helemaal niet meer. Toen schreef ik een paar blogs met mijn zus. En rond Pasen waagde ik me aan een ander schrijfproject (waarvan ik het resultaat binnenkort met veel plezier ga aankondigen). Een verhaal dat ik in twee dagen schreef, onder druk van een deadline. Na plaatsing ontdekte ik pas dat ik het verkeerd gelezen had; de deadline was een maand later (ik wil niet eens proberen om dat te begrijpen.)

In augustus probeerde ik weer een ander genre. Een experiment. Ons vakantiehuis in Morienne in Frankrijk inspireerde me tot een heuse thriller (of is het horror?) Ik publiceerde zeven dagen achter elkaar een stuk op mijn website, met het zweet in mijn ogen, tijdens een tropische zomerweek. Het verhaal dwong me. Ik kon niet herschrijven, want iedere avond moest er een stuk online. Vreselijk. En toen ging ik onverwacht een weekje weg en verdween het verhaal uit mijn hoofd.

Nu spookt het in de nacht door mijn kamer. Het einde is in zicht, en tegelijkertijd vraag ik me af of ik er misschien een langer verhaal van moet maken. Zonder de haast van het internet.

Mijn tweede roman is dus ook nog niet af – en misschien lukt me dat nooit. Misschien is het een verhaal zonder einde. Ik kan nog steeds niet uitleggen waar het verhaal over gaat. Misschien is het niet meer dan een verhaal over een familie waarin onverklaarbare dingen gebeuren, zoals er in het echte leven ook dingen zomaar gebeuren. Misschien is het een boek waaraan ik werk als ik niet weet wat ik moet schrijven.

Het is ook geen boek dat dit jaar geschreven kon worden.

Ik zie ergens de contouren van een nieuw boek maar daar waag ik me nog niet aan. Ik schrijf liever over waarom ik schrijf wat ik schrijf, en hoe ik schrijf, met allerlei krijsende apen op mijn schouder.