Artikel ‘Delen van ervaringskennis – schrijven als instrument Sociaal Bestek, Tijdschrift voor participatie, inkomen en zorg Nummer 4, jaargang 85, augustus 2023
‘Extra tool in de zorg
Het boek ‘Turn to grow’ ligt nu ook bij de Turner expertise poli. Gynaecoloog Ramon Dykgraaf, specialist bij de Turner expertise poli van het Erasmus MC in Rotterdam, ziet veel manieren waarop het boek nuttig kan zijn: ‘Als ondersteuning voor vrouwen of meisjes die nog worstelen met de diagnose, of er weinig kennis over hebben. Maar ook als extra informatie voor ouders. Geef het boek bijvoorbeeld ook aan je werkgever om meer inzicht te geven in je mogelijkheden. Ik zie ook meerwaarde voor zorgprofessionals buiten de Turner expertisecentra, denk aan huisartsen of fysiotherapeuten. Zij zijn vaak wel op de hoogte van de fysieke kenmerken van het syndroom, maar minder bekend met de bijkomende psychosociale problematiek. De verhalen schetsen een goed beeld van alles dat erbij komt kijken.’
Lees hier het artikel op Sociaal Bestek
Interview over Turn to grow BRON, nieuwsmagazine van en voor Fontys Hogescholen 24 april 2023
Docente Lizette van Geene van Toegepaste Psychologie begeleidde als schrijfcoach een groep vrouwen met het syndroom van Turner. Resultaat is ‘Turn to Grow’, een boek vol aangrijpende verhalen. “Voor de deelneemsters was het een eyeopener om uit eigen ervaring te vertellen waarmee ze te maken krijgen.”
“Ons project heeft tot doel deelneemsters meer zelfvertrouwen te geven door het uiten van hun persoonlijke verhaal”, vertelt Van Geene. “Een vorm van talentontwikkeling: veel deelnemers schrijven graag en willen hierin groeien. Bovendien willen we aandacht bieden aan deze zeldzame aandoening.”
Lees hier het interview op Bron
Interview over Onder de Italiaanse zon
Schrijven Online
18 december 2020
‘Het was vooral leuk om eens iets totaal anders te doen. Zo bestaat er voor bouquetreeksboekjes bij uitgeverij Harlequin een vast stramien. Door dat vaste stramien zou je denken dat alle verhalen automatisch op elkaar lijken, maar toch kan je inhoudelijk creatief zijn. Zo vonden de net-niet-seks-scènes bij mijn verhaal pas tegen het einde plaats. Hierdoor had ik meer tijd om het romantische drama uit te werken. – Gebruik je seksscènes in je boek, dan is het belangrijk dat je dit gedoseerd doet. De seks moet functioneel zijn en iets toevoegen. Ook hier is het belangrijk dat de scènes geloofwaardig en realistisch zijn. ‘
Lees hier het interview op Schrijven Online
Recensie Een nacht om te horzelen
Brabant Literair – Brabant Cultureel
16 november 2017
Lizette van Geene revancheert zich met nieuwe verhalenbundel
‘En dat is niet teveel gezegd, alles samen presenteert Van Geene een bizar soort magisch realisme dat met veel precisie in woordkeus en zinsbouw wordt gepresenteerd. Haar metaforen zijn beeldend en vaak zo veelzeggend dat ze een hele alinea kunnen vervangen – zoals ‘Ze strijkt bergen wasgoed in een boze stoomwolk’ – of onmiddellijk aangrijpend in hun compacte formulering, zoals over een Afrikaans hongerslachtoffertje – ‘opgevreten door zijn eigen honger’. ‘
Recensie Een nacht om te horzelen
NBD Biblion
25 oktober 2017
Recensie Een nacht om te horzelen
cultuurkatern Eindhovens Dagblad
11 september 2017
Recensie Eindhovens
Dagblad 11 september 2017
Interview met Lizette van Geene in Reumamagazine
nummer 6, september 2016
Jezelf en anderen leren leven met reuma
Onder andere over schrijfcoaching bij Youth-R-Coach
Interview met Lizette van Geene in Schrijven Magazine
Jaargang 18, nummer 3, juni – juli 2014
(Schrijvenonline.org)
Recensie ‘David en andere bewijzen van liefde‘
8weekly • 20 mei 2014
Boekrecensie: Liefde en andere figuranten
Recensie ‘David en andere bewijzen van liefde‘ in Brabant Cultureel
Brabant Cultureel • Brabant Literair
Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur
63ste Jaargang – februari 2014
Recensie: ‘Een boek als bewijs’
Recensie ‘David en andere bewijzen van liefde‘
Cultuurkatern Eindhovens Dagblad
23 januari 2014
Romanfragment ‘David en andere bewijzen van liefde‘ in Brabant Cultureel
Brabant Cultureel • Brabant Literair
Tijdschrift voor kunst, cultuur en literatuur
62ste Jaargang – oktober 2013
Mijn beste vriendin Nathalie werd geschept door een vrachtwagen op een zomerse oktoberdag. De zon laag boven de herenhuizen in de Parklaan waar ze werd aangereden, de contouren van de daken versluierd door de herfst die al over de stad hing. De lucht geurend naar herfstbladeren en wijn op de overvolle terrassen, parasollen klapperend in de wind en niets wees erop dat het leven dat wij kenden voorgoed voorbij zou zijn. Zoals je nooit gewaarschuwd wordt in het leven voor onheil, en, vond Nathalie, dat was maar goed ook. Want beslissingen zouden niet meer opleveren dan de keuzes die we nu blind maakten. Erger nog, we zouden ons steeds verdomde schuldig weten, een emotie waar zij al teveel onder zuchtte. Het verleden woog heus zwaar genoeg. Maar zou ik onze lunchafspraak afgezegd hebben als ik geweten had van de vrachtwagenchauffeur die om precies kwart over twaalf naar links zwenkte op de Parklaan? Zou ze dan haar tas gepakt hebben om mij thuis op te zoeken? Natuurlijk niet. Nathalie trapte om acht over twaalf weg op haar fiets, mopperend in de verblindende zon, haar noodlot tegemoet. Ze zal de vrachtwagen niet eens hebben zien aankomen, peinzend over de preek die ze me zou geven. Hoe ze me in godsnaam deze keer ging redden, als er nog iets te redden viel, en of ze nog voldoende prei in huis had voor de hartige taart die ze die avond voor haar bejaarde buurvrouw ging bakken, of ze het raam van de logeerkamer dicht gedaan had, ze haar moeder nu wel of niet moest uitnodigen voor haar verjaardag, en zou het dan wel verstandig zijn om mij ook uit te nodigen, of kon ze mij gewoon vragen of ik alsjeblieft niet wilde roken met haar moeder in de buurt omdat zij nu eenmaal rokers haatte, of meer van dat soort kleinigheden waar Nat graag over piekerde.
Lees het hele romanfragment op de website van Brabant Cultureel
Interview met Lizette van Geene bij Meander Magazine
Leven, liefde, dood en lust
door David Troch (gepubliceerd: 19 april 2008)
Met haar eerste roman haalde Van Geene de shortlist van de Flair-Sijthoff- schrijfwedstrijd. ‘Het manuscript dat ik instuurde voor de Flair-Sijthoff- schrijfwedstrijd was een coming-of-age roman,’ vertelt ze. ‘Het vertelt het verhaal van een hartstochtelijke jeugdliefde die eindigt, zoals dat hoort, met de tragische dood van een van de hoofdrolspelers. Een relatie die hoofdzakelijk gebaseerd is op seks en drank en een gedeelde voorkeur voor vrije liefde en mooie plaatjes. Ik stuur je anders nog een e-mail met wat ik naar een uitgever schreef, die matig positief reageerde.’
Een paar dagen later zit dit in mijn postvak:
‘Ik schreef een liefdesverhaal. Ik schreef dagen aan een stuk, onuitputtelijk ondersteund door de liefdesballades van Phil Collins. Mijn kinderen huiverden bij de eerste klanken van ‘One more night’ en mijn middelste dreigde met lijfstraffen als ik zelfs maar in de buurt van de cd-speler kwam. Iedereen was blij toen mijn ‘hij’ stierf. Ik huilde achter mijn laptop. Maar goed, dat doet allemaal niet ter zake. Wat maakt het boek bijzonder? Niets. En alles. Het is niets meer en niets minder dan al die andere boeken over de liefde: mannetje ontmoet vrouwtje, vrouwtje kust mannetje, ze rennen nakend door het huis, ontbijten in tangaslips op hoge hakken met champagne en aardbeien, ze bijten elkaar al kibbelend de strot door. En dan sterft hij. Klaar. Einde verhaal.
En toen had ik een probleem.Want waar ging het boek eigenlijk over? Ik liet het lezen door de redacteur van Bureau Script Noordwijk. Hij vond het een prima debuutroman. Hij had van doen met een “Echte schrijfster. Een compliment dat ik zelden kan geven. Dus doe ik het nu met plezier”. Dat hoorde ik natuurlijk graag. Hij had wel een andere vraag: “Waarom is zij zo gecharmeerd van hem?” Domme opmerking, vond ik. Dat deed de liefde. En toen wist ik waar het boek over ging. De liefde.’